(Από σκέψεις του αείμν. Καθηγητή του Παν/μίου Α.Ν. Τσιριντάνη)
Παρουσίαση περίληψης Εισήγησης σκέψεων από Αλεξ. Χ. Φράγκο
Για το θέμα της αξιοπιστίας της Καινής Διαθήκης, υποστηρίχθηκαν δυο απόψεις. Η μία είναι ότι η Καινή Διαθήκη είναι θεόπνευστη και κατά την πιο ακραία άποψη, είναι κατά λέξη θεόπνευστη. Με την πιο ακραία αυτή άποψη, ζήτημα βέβαια αξιοπιστίας δεν τίθεται.
Κατά τη δεύτερη ακραία άποψη η όλη Αγία Γραφή είναι ένας μύθος. Και, φυσικά, δεν τίθεται θέμα αξιοπιστίας αφού κατά την άποψη αυτή δεν έχουν καμία ιστορική αξία.
Η καλή πίστη όμως επιβάλλει να πούμε ότι η όλη Αγία Γραφή και ειδικά η Καινή Διαθήκη γράφηκε από ανθρώπους καλόπιστους και τίμιους. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αρνηθείς την εμπιστοσύνη που δίνεις σε κάθε καλόπιστο και τίμιο άνθρωπο. Έφθασαν μάλιστα μερικοί να ισχυρισθούν ότι ο Ιησούς δεν υπήρχε και ως ιστορικό πρόσωπο.
Και από τα κείμενα που έγραψαν οι Ευαγγελιστές μόνο διωγμούς γι΄αυτά υπέστησαν. Όχι μόνο κανένα υλικό όφελος δεν είχαν, αλλά μόνο περιπέτειες και διωγμούς και μαρτύρια. Η ειλικρίνεια άλλωστε των Ευαγγελίων φαίνεται σ΄αυτά τα κείμενα και στις μικρές λεπτομέρειες που αναφέρονται.
Μερικές διαφορές στην περιγραφή που παρουσιάζουν, η εξήγηση είναι ότι ο καθένας Ευαγγελιστής έγραφε το Ευαγγέλιό του όπως ο ίδιος είδε τα πράγματα.
Τα Ευαγγέλια παρουσιάζουν πολλές δυσκολίες που δεν τις συναντάει κανείς σε αφηγήσεις μεγάλων ανδρών (όπως π.χ. η περιγραφή του θανάτου του Σωκράτη από τον Πλάτωνα που είναι πολύ ωραία αφήγηση). Όλα όσα γράφονται εκεί είναι σκόπιμα και ανεβάζουν τον Σωκράτη. Όλα εξυπηρετούν την υπεράσπισή του.
Συγκρίνατε τώρα την αφήγηση αυτή με τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων για τον σταυρικό θάνατο του Ιησού. Στον θάνατο αυτόν όπως διαπιστώνεται, δεν βαδίζει ένα παληκάρι 33 χρόνων.
Επί πλέον διατυπώθησαν διάφορες εύλογες ερμηνείες για μερικά που είπε ο Ιησούς, όπως μια δυσμενής φράση για τον Πέτρο. Και όμως όλα αυτά περιγράφονται στα κείμενα με κάθε λεπτομέρεια. Και θα συμφωνήσετε ότι έτσι δεν γράφονται τα παραμύθια, όπως εχαρακτήρισαν τα Ευαγγέλια μερικοί αρνητές. Οι Ευαγγελιστές έγραψαν αυτά που είδαν με κάθε ειλικρίνεια χωρίς καμία σκοπιμότητα.
Ρωτάνε γιατί ο τάδε ή ο δείνα μεταγενέστερος συγγραφεύς των κειμένων δεν αναφέρει τίποτε για τον Ιησού. Αλλά την ερώτηση αυτή την κάνομε εμείς που έπειτα από 2000 χρόνια ξέρωμε τι πρωτοφανέρωτο γεγονός ήταν ο Χριστιανισμός στην όλη ιστορία. Ενώ εκείνοι το θεωρούσαν σαν προσωρινό που θα ξεχασθεί. Οι Ιουδαίοι τότε θεωρούσαν τον Ιησού και τους Απόστολους πολύ ασήμαντη υπόθεση, ανθρώπους χαμηλής υποστάθμης, θρησκόληπτους, που δεν έστεκε στη σοβαρότητα του ιστορικού να ασχοληθεί με αυτούς.
Για την ιστορικότητα των θαυμάτων τώρα. Θα πούμε ότι, όπως για τον αρνητή είναι δύσκολο να δεχθεί το θαύμα, έτσι για μένα είναι δύσκολο να δεχθώ το ψέμα.
Για το θαύμα της Ανάστασης του Χριστού, βλέπε σχετική εισήγηση του Καθηγητή Α.Ν. Τσιριντάνη στο διαδίκτυο.
(Βλέπε γενικά για το θέμα της αξιοπιστίας: «Για μια πορεία με επίγνωση», σελ. 81 επ. και επίσης «Η πίστις ως βίωμα» τόμος Ι΄, σελ. 39 επ. Εκδόσεις « Συζήτησις»).
