(Περίληψη εισήγησης του αείμν. Καθηγ. Παν/μίου Αλ. Ν. Τσιριντάνη)
Παρουσίαση περίληψης από Αλ. Χ. Φράγκο
Ο άνθρωπος που πιστεύει, πρέπει, πρώτα, να είναι φορέας της θείας δύναμης. Είναι εκείνος που φοβάται τον Θεό και κανέναν άλλο. Είναι εκείνος που αγαπάει όλους αλλά δεν φοβάται κανέναν.
Δεύτερο, πρέπει να επιστρατευθεί η πίστη μας, ώστε να βοηθήσει στη χαλύβδωση του χαρακτήρα μας. Και πρέπει να επιστρατεύεται η πίστη μας κάθε φορά που θα εμφανίζεται η δειλία μας.
Να καταλάβωμε ότι είναι ανάγκη να επιστρατεύωμε την πίστη μας με επίγνωση, ώστε να χαλυβδώσωμε τον χαρακτήρα μας, κάθε φορά που εμφανίζεται η δειλία μας. Ο Χριστός μας λέει ότι κάθε δυσκολία που θα συναντήσωμε να την αναθέσω σ΄Αυτόν και θα τη ρυθμίσει Αυτός. Οπότε δεν χρειάζεται να στενοχωριόμαστε.
Κάθε τι που σε στενοχωρεί να το αναθέσεις στον Κύριο με την προσευχή. Έτσι μόνο θα είσαι ψύχραιμος και ήσυχος. Να σκεφθείς ακόμη μήπως το θέμα που σε στενοχωρεί μπορείς να το πεις και σε άλλον φίλο σου, να του ανοίξεις την καρδιά σου και να συμπροσευχηθείς μαζί του για το θέμα σου αυτό. Η πράξη σου αυτή θα είναι μια νίκη που ετοιμάζει και άλλες νίκες. Ο κίνδυνος είναι να τα υποτιμήσωμε αυτά.
Πρέπει να επαναλαμβάνωμε συνεχώς το σύνθημα ότι πρέπει να «χαλυβδώσωμε» τον χαρακτήρα μας και στον εαυτό μας και στους άλλους. Έτσι θα γίνει η βελτίωση του χαρακτήρα μας. Αλλά να βλέπομε και τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι στην κοινωνία που είναι «ψημένοι» κοινωνικά.
Έπειτα έχομε μιλήσει για τη μεγαλειοθεραπεία. Είναι ο άνθρωπος που σκέπτεται μεγάλα θέματα. Ας κοιτάξωμε να πλουτίζομε την κοινωνική μας πείρα. Όταν ο άνθρωπος σκέπτεται τα μεγάλα, χαλυβδώνεται ευκολότερα.
Πρέπει να καταλάβωμε ότι οι έχοντες πίστη πρέπει να είναι ανώτεροι από εκείνους που δεν την έχουν. Και πρέπει να είναι ανώτεροι και στο θέμα του χαρακτήρα που έχει το κοινωνικό «ψήσιμο». Κατορθώσαμε με την προσφυγή στην πίστη να φθάσομε την ψυχραιμία που έχει ο άνθρωπος αυτός.
Βοηθούν επίσης και η ανάγνωση των βιβλων εκείνων που έχουν σχέση με τη χαλύβδωση του χαρακτήρα, ιδίως αυτά που έχουν την ζωή ανδρών με πυγμή.
Συμφορά για την ανθρωπότητα είναι το διαζύγιο καλωσύνης και δύναμης. Και η πίστη φωτίζει τον άνθρωπο ώστε με επίγνωση να ενώσει την καλοσύνη και την πυγμή. Και γι΄αυτή την αποστολή μας πρέπει να χαλυβδώσομε τον χαρακτήρα μας. Και αυτό θα γίνει με τη θεία βοήθεια, ώστε ο χαλύβδινος χαρακτήρας να είναι στην υπηρεσία της χριστιανικής αγάπης. Δεύτερο, να πιστέψωμε ότι είναι αυτό δυνατόν και, τρίτον, να αγωνισθούμε γι΄αυτό. Είναι απαραίτητο και πρέπει να το πάρωμε αυτό στα σοβαρά.
(Βλ. και «Η πίστις ως βίωμα», τόμος Ε΄, σελ. 177 επ. Εκδόσεις «Συζήτησις»).
