(Περίληψη από εισήγηση του αείμν. Καθηγ. του Παν/μίου Αθηνών Α.Ν. Τσιριντάνη)
Παρουσίαση περίληψης από Αλ. Χ. Φράγκο
Ο θεσμός της οικογένειας έχει αναγνωρισθεί ως το ασάλευτο θεμέλιο του πολιτισμού.
Η κρίση η σημερινή του πολιτισμού, έχει επίδραση και στον θεσμό της οικογένειας. Και το πρόβλημα είναι, πως θα σταθεί όρθια μπροστά στη δίνη της ατομικής ενέργειας.
Ο άνθρωπος του «υπέρ εγώ» μπορεί να κάνει ένα καλό ξεκίνημα για την οικογένειά του, που θα ξεκινήσει από την αμοιβαία έλξη των δυο φύλων.
Εκείνοι που προτιμάνε τις περιουσιακές διαπραγματεύσεις κολυμπάνε μέσα στον υλισμό.
Όσα έχουν ειπωθεί για το «υπέρ εγώ», βοηθάνε και στο θέμα της οικογένειας. Είναι πρόοδος το ότι την επιλογή την κάνουν εκείνοι που θα ζήσουν μαζί και όχι τρίτοι ή περιουσιακά κριτήρια, οπότε γίνεται εμπορική επιχείρηση και όχι γάμος.
Για να είναι καλός οδηγός το αίσθημα, πρέπει να υπάρχουν καρδιές άρτιων σωστών ανθρώπων.
Το δεύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη οικογένεια, είναι εκείνο της περιουσιακής κατάστασης.
Πρέπει οι νέοι να αντιμετωπίσουν και το θέμα του γάμου ως καλοί αγωνιστές. Θα ζητήσει βέβαια ο νέος την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς οικογενειακής ζωής. Δεν είναι απαραίτητο η εξασφάλιση αυτή να γίνεται με την προίκα. Μπορεί η μέλλουσα σύντροφος να εργάζεται. Η εργασία της συζύγου δημιουργεί, βέβαια, προβλήματα. Γι΄αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται με σύνεση και ρεαλισμό.
Αναφορικά με τη διακυβέρνηση της οικογένειας. Επειδή δυο είναι οι σύζυγοι, τον τελευταίο λόγο θα τον έχει ο άνδρας. Και εδώ ο άνδρας πρέπει να υψωθεί πάνω από το «εγώ» του.
Η πολυμελής οικογένεια πρέπει να έχει προστασία αληθινή με το να βοηθηθεί έμπρακτα.
Επειδή δε μετά την πάροδο του χρόνου αρχίζουν οι διενέξεις ανάμεσα στους συζύγους και η απειλή διαζυγίου, ας ξέρουν ότι το διαζύγιο είναι συμφορά. Ο έρωτας, βέβαια, είναι νυμφαγωγός. Αλλά όταν ο έρωτας σβύσει, τότε να γίνεται προσπάθεια να αναθερμανθεί. Και πάντως να αντιμετωπίζεται και ως καθήκον απέναντι των παιδιών και της κοινωνίας του συνόλου. Αλλά και το σύνολο πρέπει να δίνει υποστήριξη στον γάμο.
Ο γάμος και η οικογένεια αποτελεί αξία, αλλά όχι την μόνη αξία. Όχι λοιπόν αδιαφορία της οικογένειας για το σύνολο. Γιατί αυτό είναι ένας οικογενειακός εγωϊσμός. Αλλά και το σύνολο πρέπει να λάβει υπ΄όψη του την οικογένεια, όχι μόνο για να χρησιμοποιεί τους απογόνους της, αλλά και να συμπαρίσταται στα προβλήματά της.
(Βλ. περισσότερα «Οι νέοι και η εποχή μας», σελ. 208 επ. Εκδόσεις «Συζήτησις») .
